Jednym z zabiegów prądami małej częstotliwości jest elektrostymulacja, którą wykonuje się na okolice nerwów i mięśni.
Wyróżnia się 2 metody elektrostymulację elektrodą czynną i elektrostymulację dwuelektrodową.
Elektrostymulacja czynna polega na pobudzaniu metodą receptorów skóry, szczególnie w punktach motorycznych wyróżnia się punkty motoryczne nerwów i mięśni. punkty motoryczne nerwów tzw. punkt pośredni odpowiada miejscu na skórze w którym nerw znajduje się najbliżej jej powierzchni.
Punkt motoryczny mięśni tzw. bezpośrednio dotyczy miejsca gdzie nerw wnika do mięśni. Mięśnie które wykonują precyzyjne prace np. mięsień gałki ocznej posiadają stosunek włókna nerwowego do włókna mięśniowego jak 1 : 120000.
Elektrostymulacja opiera się na pobudzaniu punktów motorycznych znajduje zastosowanie w leczeniu niedowładów i porażeń. W przypadku uszkodzeń dróg nerwowych nie obserwuje się zaniku mięśniowego. Mięśnie, które objęte są porażeniem mogą mieć wzmożone napięcie co określa się spastycznością. Odwrotna sytuacja występuje w przypadku kiedy mięsień pozbawiony jest napięcia. Mówimy wtedy o tzw. wiotkości mięśni. Jeżeli będzie uszkodzona tylko część komórek zaopatrująca mięsień to określamy to niedowładem. Komórka nerwowa w centralnym układzie nerwowym całkowicie zniszczona nie regeneruje się, częściowe jej tylko uszkodzenie może prowadzić do regeneracji. Proces odbudowy komórek w obwodowym układzie nerwowym nazywa się degeneracją. Trwa on średnio od 4–8 tyg. Przyjmuje się, że odbudowa nerwu w ciągu doby wynosi od 1,4-2mm. W okresie kiedy nerw się regeneruje jest bardzo słabo odżywiany a mięśnie unerwione przez te nerwy ulegają zanikowi. W elektrostymulacji jednobiegunowej używa się 2 elektrod. Elektroda czynna najczęściej występuje w postaci grzybka lub kulki. Układa ją się na tzw. punkcie motorycznym. Elektroda bierna znajduje się w oddaleniu od czynnej najczęściej pacjent trzyma ją w ręce.
Elektrostymulację jednobiegunową wykon się najczęściej na mięśniach małych i krótkich dlatego dotyczy zabiegów w obrębie głowy, rąk i stóp. W elektrosty 2-elektrodowej wykorzystuje się 2 elektrody, które układa się bezpośrednio na mięśniu a szczególnie w miejscach, gdzie mięsień przechodzi w ścięgno. Metodę tę stosuje się w przypadku zupełnego odnerwienia mięśni gdzie punkty motoryczne w ogóle nie istnieją. Metodą 2-elektronową zastępuje ostatnio metoda wieloelektrodowa-(TENS). Wykorzystuje się ją głównie w celu wzmocnienia siły mięśniowej oraz redukcji tkanki tłuszczowej.
Wskazania do elektrostymulacji obejmują:
Porażenia nerwów obwodowych w tym nerwu twarzowego, trójdzielnego, zaniki mięśniowe, zwiększenie siły mięśnia, redukcja tk tłuszczowej, cellulit, ujędrnianie skóry. Przeciwwskazania: ropne stany zapalne skóry, wypryski, gorączka nowotwory, zaburzenia czucia, rozrusznik serca, zakrzepy, zatory, zakrzepowe zapalenie żył, endoprotezy, miażdżyca tętnic.
źrodło : notatki własne